Alles is anders

Onlangs ben ik geïnterviewd door Marloes Nuijten van het AD. Het was een fijn gesprek en zij heeft het interview goed kunnen verwoorden in een groot artikel in het AD Zoetermeer. Een aantal corona maatregelen zijn inmiddels al wel weer versoepeld, zoals bijvoorbeeld het thuis verzorgen en opbaren is gelukkig nu weer mogelijk. Een aantal stukjes die over mij geschreven zijn wil ik er graag even uit lichten;

Infinity Uitvaartzorg heeft pas drie coronaslachtoffers naar hun laatste rustplaats begeleid. En toch heeft het bedrijf het drukker dan anders. Ook al doordat de werkwijze ingrijpend is veranderd. ‘Het is bizar om mee te maken’.

De telefoon van Monique Kupras van Infinity Uitvaartzorg staat roodgloeiend.

De telefoon van Monique Kupras van Infinity Uitvaartzorg staat roodgloeiend. Ze heeft inmiddels drie uitvaart verzorgd voor mensen die zijn overleden aan corona. Het verklaart niet helemaal de extra drukte, geeft ze aan, maar ze weet wel: “Ik heb het heel druk. Een stuk drukker dan vorig jaar.”

Kupras zit al zestien jaar in het vak. Het effect van de coronacrisis op de uitvaartbranche noemt ze uniek. “Het is bizar om mee te maken. Ik ga er vanuit dat het tijdelijk is en dat we straks weer kunnen doen wat we altijd deden. “

Kupras: “Toen de maatregelen er net waren, was het allemaal heel erg streng. Tijdens de uitvaart zat iedereen uit elkaar, zelfs de mensen uit hetzelfde huishouden.” Een van de eerste uitvaarten waarbij die maatregel net gold, maakte indruk op Kupras. “De familie had het er erg moeilijk mee. Toen de uitvaart was afgelopen en iedereen de aula uit liep, bleef deze familie zitten. “Doe nu vooral waar je behoefte aan hebt, zei ik. Ze begonnen elkaar te knuffelen en kussen.” Kupras benadrukt dat ze zo veel mogelijk rekening houdt met de coronarichtlijnen. Maar, zegt ze: “Dit doe je niet standaard bij iedere familie, zij voelden zich zo verloren.”

Volgens Kupras bedenken mensen alternatieven en zij denkt mee om het toch een mooi afscheid te laten zijn. “Het kan met een blik of een gebaar. Er gebeuren prachtige dingen. Een hartje vormen met je handen, een kushandje, of bijvoorbeeld je hand op je hart leggen.
Met iedereen is er op z’n minst oogcontact. Daar krijg ik een brok van in mijn keel. Al blijf je de machteloosheid van mensen zien. Met gebaren en uitdrukkingen op gezichten.”

Laten we hopen dat we gauw weer terug kunnen naar het oude. Met de ervaring van nu zal het oude wel anders worden, in positieve zin. Ik kijk er naar uit…

Monique