door Monique Kupras | 24 mrt, 2017 | Verhalen
Eindelijk erkenning en een naam Een jaar nadat ik de uitvaart van haar man had verzorgd belde ze me op. Ze vertelde me dat de gevoelens van verdriet en gemis nog steeds op een neer gingen en dat er ook andere gevoelens naar boven kwamen. Bijna 40 jaar geleden waren...
door Monique Kupras | 10 feb, 2017 | Verhalen
Emotionele weken Midden in de nacht rinkelde de telefoon. Mevrouw was helemaal overstuur, want zij had haar man levenloos op het toilet aangetroffen. Daarna had ze 112 gebeld, de ambulance kwam razendsnel, maar het mocht allemaal niet meer baten. Ik ben onmiddellijk...
door Monique Kupras | 27 jan, 2017 | Verhalen
Saamhorigheid rondom de uitvaart Het komt weleens voor dat ik met meerdere kinderen aan tafel zit om de uitvaart te bespreken. Zo was onlangs een moeder overleden, die negen kinderen op de wereld had gezet. Ondanks haar hoge leeftijd (97 jaar) leefden al haar kinderen...
door Monique Kupras | 15 jan, 2017 | Verhalen
Wat maakt een uitvaart echt persoonlijk? Een “persoonlijke uitvaart” is best een vaag begrip. Wat bedoelt men daar nu precies mee? Ik denk zelf dat een uitvaart persoonlijk is, als je de persoon om wie het gaat er in kunt herkennen. Alles moet kloppen en passen bij de...
door Monique Kupras | 25 nov, 2016 | Verhalen
Mijn tranen als uitvaartverzorger Ik krijg regelmatig de vraag of ik mijn tranen als uitvaartverzorger kan bedwingen bij een uitvaart en of ik een ‘knop kan omzetten’. Natuurlijk kan ik geen knop omzetten en ook ben ik niet ‘hard of ongevoelig’. Ik word nog altijd,...
Recente reacties