Tijdens een netwerkevenement raakte ik in gesprek met een andere ondernemer. We spraken met elkaar over onze ondernemingen en over waar we mee bezig waren. Zij gaf aan dat ze adviseur en een schakeltje tussen onderwijs en bedrijven is. Ze regelt onder andere gastlessen op scholen, zodat leerlingen kunnen ontdekken wat zij leuk vinden en bewuster een studiekeuze kunnen maken. Ze was nog op zoek naar ondernemers die iets over hun eigen bedrijf wilden vertellen en een gastles wilde geven. Ik voelde hier wel wat voor. Het leek me fijn iets te kunnen betekenen voor leerlingen in de huidige maatschappij.

Het leek me fijn iets te kunnen betekenen voor leerlingen in de huidige maatschappij.

Als ik terugdenk aan de tijd dat ik in de tweede klas van de middelbare school zat, dan voel ik gelijk weer dat onzekere gevoel. In “mijn tijd” was er niet echt goede voorlichting en voorbereiding op de toekomst nadat je je diploma had gehaald. Daarom vind ik het een goede zaak dat dit nu wel gebeurt en ook nog in een redelijk vroeg stadium (deze klas was MAVO-2).

Ik heb de gastles in elkaar gezet door foto’s te presenteren en aan de hand daarvan gewoon maar te vertellen. Geen enge foto’s, maar normale foto’s, sommigen zelfs een beetje grappig, zodat ze ook af en toe nog konden lachen. Eerst gesproken over wie ik ben en hoe mijn loopbaan eruitzag. Daarna over het ondernemerschap; hoe wordt je ondernemer, wat moet je kunnen, wat is er leuk en minder leuk aan en welke risico’s zijn er. Aansluitend mochten ze vragen stellen en gelukkig deden ze dat ook.

Als laatste heb ik ze uitgelegd wat een uitvaartverzorger precies doet, wat er allemaal bij komt kijken en uiteraard ook vergezeld met (soms grappige) foto’s. Het was muisstil in de klas en ik had het idee dat iedereen wel goed aan het luisteren was en dat ze het ook interessant vonden. Ook na de uitleg over mijn werk stelden ze vragen. Iemand vroeg of ik ook wel eens moest huilen en ik kon daar op antwoorden dat ik niet zomaar een knopje kon omzetten en ook wel eens geraakt werd. Maar doordat ik aan het werk ben, er vaak geen ruimte voor mij is om verdrietig te zijn. Dit komt meestal tot uiting bij mij ná dat alles voorbij is en ik in de auto naar huis zit of thuis aankom. Hij was tevreden met het antwoord en ik was tevreden met de reacties van de kinderen in de klas. Het was een leuke ervaring en ik vond het heel fijn om te doen!

∞

Gastles op een middelbare school | Infinity Uitvaartzorg