Of ik ook een mand had in plaats van een kist. Natuurlijk kon ik daar voor zorgen. Ik liet haar een paar mogelijkheden zien en zij koos voor een handgemaakte gevlochten uitvaartkist van pitriet.

Het was een fijn gesprek met deze bijzondere vrouw en haar man. We raakten aan de praat over Elisabeth Kübler – Ross en de boeken die deze vrouw geschreven had over rouwverwerking en stervensbegeleiding. Ze had er een aantal van in haar kast staan en gaf er twee aan me mee. Ik adviseerde haar ook nog een boekje te lezen die ze nog niet had. Een boekje die haar misschien wel troost zou kunnen geven.

Nadat zij al haar wensen rondom haar uitvaart had gedeeld, namen we afscheid met een knuffel. Ik gaf aan dat als ze nog een gesprek zou willen met haar kinderen erbij, dat ik daar voor openstond. Een aantal weken later belde ze me op. Het ging niet goed, ze voelde zich vreselijk ziek en merkte dat ze hard achteruit ging. Of ik nog een keertje wilde komen om ook haar kinderen te ontmoeten en nog wat dingen te bespreken. Ook dit gesprek was fijn en voor mij mooi om te zien hoe hecht dit gezin was met elkaar. Alles was duidelijk voor iedereen en ze was hierover opgelucht.

Ik gaf haar nog een laatste knuffel en ze hield me nog even stevig vast.

Ik gaf haar nog een laatste knuffel en ze hield me nog even stevig vast. Ze fluisterde in mijn oor of ik ze goed zou begeleiden en uiteraard bevestigde ik dit en verzekerde haar dat ze zich geen zorgen hoefde te maken.

Haar afscheid was dan ook prachtig, met mooie verhalen, herinneringen en muziek. Met haar kleinkind van vier, waar ze zo trots op was, die deel uitmaakte van het geheel en gewoon zichzelf mocht zijn. Lekker tussen de mensen lopen, af en toe ook iets zeggen of gewoon een dansje maken rondom haar mand, op de klanken van de muziek. Zijn oma ging naar de hemel dus hielpen wij haar door met elkaar ballonnen op te laten. Vanavond zou hij haar dan kunnen zien als een sterretje aan de hemel…

∞

Geen uitvaartkist maar een mand | Infinity Uitvaartzorg