Jan Kras
12 februari 1956 – 21 februari 2020
Opeens is alles anders
28 Condoleance(s)
Jan Kras
12 februari 1956 - 21 februari 2020Infinity Uitvaartzorg
Larikszoom 9
2719 HG Zoetermeer, Z-H
2719 HG Zoetermeer, Z-H
Keurmerk
Feedback Community
Uitvaartondernemer Zoetermeer
Infinity Uitvaartzorg verzorgt sinds 2013 uitvaarten in regio Zoetermeer. Hoogste klantwaardering 9.8 in Zoetermeer.
Voor hoe een uitvaart een liefdevolle herinnering wordt, bel 24/7: 079 - 5000 250.
Inmiddels rond dit tijdstip dus precies 3 weken geleden dat het mis ging met Jan op de sportschool, een polsslag die snel afnam en twee ambulances en een traumahelicopter mochten niet meer baten.
Ja wij missen Jan natuurlijk heel erg, maar voor Jacobien en de kinderen is het natuurlijk nog veel erger.
Jan kwam tot aan de verhuizing naar het nieuwe gebouw iedere dag even een praatje maken (zoals Arlet hieronder al aangaf), zowel bij mij als bij Doeke.
Zo ook enkele uren voor de gebeurtenis op die bewuste vrijdag. We zaten op mijn kamer op de 9e honderduit te praten over van alles en nog wat.
Jan zat zoals altijd op de poef met zijn rug naar het raam, op vrijdag is het altijd helemaal leeg op de etage, maar blijkbaar was er een collega en die had zijn kindje meegenomen dat blijkbaar net kon lopen.
Het kindje was al een keer langs gelopen en toen het voor de tweede keer langs kwam attendeerde ik Jan erop en we moesten allebei lachen.
Vorige week vrijdag kwam ik erachter wiens kindje het nou was geweest.
Jan vroeg wel op een beetje sombere toon of ik wel naar zijn afscheid zou komen. Natuurlijk zei ik. Maar een half uurtje later kwam hij er toch weer op terug en zei hij dat hij het heel jammer zou vinden als ik niet zou komen.
Ook zei hij dat hij bezorgd was om Jacobien voor het geval er iets met hem zou gebeuren. Die dingen bij elkaar gaf mij een slecht gevoel, maar het gesprek ging verder en ik dacht dat het aan mij lag.
Jacobien vroeg op de begrafenis nog of ik vond dat Jan er slecht uit zag maar ik vond van niet.
Het werd uiteindelijk dus een heel ander afscheid die vrijdag daarop, ’s ochtends nog heel mooi weer en windstil, maar ’s middags barstte het los, heel symbolisch.
We hadden de avond ervoor afgesproken via een mailtje dat Jan als onderwerp meegaf “Hup Feyenoord”. Het ging over virusjes in een flesje Corona en uiteraard over computers.
Hij zei al jaren dat ik een nieuwe computer moest met een nieuw Operating-System en ik kon in dat mailtje van donderdagavond nog net vertellen dat ik er eindelijk eentje had gekocht.
Er waren veel overeenkomsten zodat we nooit uitgepraat raakten.
Jan als klein kind achterop de brommer met zijn vader naar Feyenoord, ik met mijn zoontje van 6 naar de kampioenswedstrijd van Feyenoord (tegen NAC ja en toen 2-2 en geen 7-1).
En natuurlijk computers : Jan was bezig met een update van Windows-10 maar het lukte niet, hij dacht dat de installatie teveel diskruimte vergde die er niet was op zijn SSD-kaartje.
We hadden allebei als hobby om computers uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten, maar Jan was daar nog meer bedreven in.
Hij kon dingen van een moederboard slopen en vervolgens weer vast solderen en daarna deed de computer het ook nog.
Hij heeft voor mij nog eens een keer een nieuw moederboard in mijn computer gezet in ruil voor een videokaart
en omgedraaid had ik een oude uitleenlaptop van SZW die de Servicedesk niet meer in wilde nemen en die hij weer aan de praat wist te krijgen.
Die was voor de kinderen om te gamen. En verder natuurlijk het downloaden vanaf gebruikersgroepen van spelletjes voor de kids en de stukjes downloadspul repareren en aan elkaar breien.
Nou ja Jan was dus heel lang bezig geweest met uitzoeken van zo’n 3-D-bril, voor hemzelf wel te verstaan.
Voor mij veel te moeilijk al die spelletjes.
We waren allebei gek op autoraces, vonden het geweldig wat Max presteerde en vonden het geweldig dat de Formule 1 eindelijk weer terug zou komen naar Zandvoort.
Jan wist alles van banden wisselen tijdens de race, hoe je tijd verloor door het wisselen maar vervolgens per ronde daarmee een seconde terug kon winnen. Het was puur computerwerk dat wisselen.
Jan had mij enthousiast gemaakt voor het volgen van motorraces en de Tour de France waar ik voordien niets om gaf en omgedraaid ging Jan het darten volgen van Michael van Gerwen en Barny.
Ja Jan en zijn motor : bij het afscheid van Silvia in het Indiase restaurant wilde Jan niet mee naar de disco en stonden we met z’n allen bewonderenswaardig om de motor van Jan toen hij weg reed, geweldig !
En Jan probeerde mij ook enthousiast te maken over kickboksen, maar dat ging mij toch wel wat te ver : ik zei dat het zondags bij Feyenoord met de acties van Berghuis al genoeg kickboksen is.
Ik vroeg Jan of het nu al voor 100% zeker was dat hij met pensioen zou gaan en of hij de papieren al had ingeleverd.
Jan zei dat dit nog niet het geval was en ik probeerde hem nog over te halen om er nog een jaartje aan vast te plakken en nog samen met Jeanette een onderzoek met z’n drietjes te doen, maar dat wilde hij toch niet.
Jan wilde nog verder borduren met zijn stamboom : hij was al tien generaties terug. Zijn voorouders kwamen uit Duitsland en ze heetten eiegenlijk Kratz, maar in Nederland hebben ze daar Kras van gemaakt.
Er was nog een ambtenaar van de burgerlijke stand in Nederland toen iemand van zijn voorouders naar Nederland emigreerde en die verstond het niet goed en maakte er toen maar een Nederlandse naam van.
Ik vroeg Jacobien er nog naar na de begrafenis, maar zij moest alle spullen van Jan nog uitzoeken om uit te vinden wat het precies was.
O ja, het ging natuurlijk ook wel eens over het werk : wij deden met Jacqueline dat onderzoek Ontslagvergunningen waar Jos het over had en hebben ons daarmee kostelijk vermaakt.
Verder heeft Jan zich een heel decennium druk gemaakt over de pensioenfondsen en hun rekenrente.
Vijf dagen nadat Jan er niet meer was kwam op de radio een woordvoerster van SZW notabene vertellen dat ze er toch maar over dachten om de rekenrente los te laten.
Bizar dat we gezellig zitten te praten en dat hij er een paar uur later niet meer is. Wat blijft dat zijn alle leuke herinneringen, die brede grijns op zijn gezicht die er altijd was.
Lieve familie van Jan,
Gecondoleerd met het grote en plotselinge verlies van Jan.
Ik schrok enorm toen ik het vreselijke nieuws hoorde. Ik was nog maar net aan het idee gewend dat Jan met een paar maanden met pensioen zou gaan.
Met Jan heb ik vanaf 2000, soms intensief, samengewerkt. Onze vaktechnische interesse bracht ons (jij als onderzoeker, ik als accountant) geregeld samen in het werk. Vaak waren we het eens, soms niet helemaal. Want soms hoorde ook ik bij de rekkelijken, waar Jan altijd een precieze bleef. Zo waren er niet veel bij de Inspectie …
Onze eerste samenwerking (en bijzondere herinnering) was toen ik in 2000 bij Ctsv door Jans leidinggevende vanuit mijn afdeling werd ingevlogen voor een moeilijk gesprek bij het toenmalige Lisv in Amstelveen. Jan had samen met zijn collega Dirk Mulder (ook veel te vroeg overleden) bij Lisv ergens een verschilletje van ca. 1,5 miljard gulden ontdekt. Vermoedelijk was ik eigenlijk bedoeld voor de mandekking op Jan en Dirk. Ik kon het echter alleen maar eens zijn met hen. Het gesprek werd bijzonder, we maakten ons punt en daarna bleef alles zoals het was….
Bij de op Jans uitvaart gememoreerde CWI-discussie van ca. 2005 werd ik door Jan zelf gevraagd om, weer vanaf een andere afdeling (toen van IWI), mee te kijken naar zijn bevindingen. Die kon ik weer onderschrijven. Dat liep toen helaas in eerste instantie minder goed af.
In 2016/2017 was ons laatste project samen voor mijn overgang binnen de Inspectie naar Opsporing. Ook al was het onderzoek Ontslagvergunningen UWV zo’n beetje het lelijkste eendje uit het Jaarplan van de Inspectie SZW, het leek Jans inzet en betrokkenheid bij de uitkomsten niet te temperen.
Behalve als een “brother in arms” in vele toezichtonderzoeken, koester ik ook mijn herinneringen aan onze vele uitgebreide mail- en mondelinge discussies op middagen vanaf een uur of vijf. Dan ontving ik een van Jans doorwrochte memo’s, soms met enkele vragen, en dacht ik even vlot een kort of lang antwoord te kunnen mailen. Zo werkte dat niet bij Jan, mail terug, mail heen, mail terug, etc. En uiteindelijk een wandeling naar Jans kamer om een en ander mondeling af te handelen. Tegen die tijd zaten waarschijnlijk veel van onze collega’s al thuis aan de aardappeltjes. Geregeld zullen we ook wel van het oorspronkelijke onderwerp zijn afgedwaald. Menigmaal ben ik hierdoor later of veel later thuisgekomen dan eigenlijk mijn bedoeling was.
Jan zal ik, behalve als collega, missen als de prettige, rustige en altijd op vele terreinen betrokken persoon die hij was. Geen mailtjes meer in mijn mailbox bij Opsporing over diverse onderwerpen die volgens Jan de aandacht, en heel soms mijn reactie, vergden. De huidige staat van het pensioen en het pensioensysteem in Nederland was een van die onderwerpen. Hoe jammer en tragisch dat nu juist Jan dat niet van binnenuit mocht gaan bestuderen.
Veel sterkte gewenst in de komende voor jullie moeilijke tijd.
Opeens is alles anders…
Jan,
Je bent niet alleen mijn naamgenoot, je was ook enkele jaren mijn kamergenoot. Jouw relativeringsvermogen, onderkoelde humor en de rust die jij vaak uitstraalde spraken mij altijd zeer aan. Goed gebruik van het Nederlands had altijd jouw bijzondere aandacht, daar heb ik van geleerd en van genoten.
Ik wens Jacobien en jullie kinderen alle benodigde sterkte bij het verwerken van dit onmeetbare verlies.
Door vakantie in het buitenland was ik helaas niet in de gelegenheid persoonlijk afscheid van je te nemen.
Beste Familie van Jan,
Jan en ik hebben periodes gehad waarin we meer en minder met elkaar werkten. Het laatste onderzoek betrof het onderzoek ontslagvergunning. Een onderzoek met een lange doorlooptijd. Jan was zoals ik hem heb leren kennen: tot het eind paraat en betrokken en staan voor onze eigen oordeelsvorming. Reacties op inhoud wegen, maar niet zwichten voor druk. Dat is wat velen en ook ik zeer waardeerden.
Heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van jan.
Dag beste familie,
Een week voor de fatale datum spraken Cor van Leeuwen en ik elkaar over ons beider naderende pre-pensioen, als jonge 64-jarigen. “Hoe is het eigenlijk met Jan, vroeg ik: kritisch als altijd maar nog steeds opkomend voor de kwetsbare mens?”
Klopt, zei Cor, maar Jan is nu ook onlangs 64 jaar geworden en ook met zijn pre-pensioen bezig. We zagen er alle drie naar uit, maar voor Jan en zijn familie komen zijn pensioen dromen niet uit. Het leven kan soms echt te wreed zijn.
Alle sterkte gewenst voor zijn dierbaren!
Beste Familie Kras,
Gecondoleerd met het verlies van Jan. Niet te bevatten dat hij abrupt overleden is. Jan was met veel dingen bezig. Van maandag t/m donderdag hadden we mail dialogen. Grondige analyses van diverse onderwerpen. Informatie beveiliging, privacy inbreuken, gebruik van verplichte systemen, vooral daar waar de onrechtvaardigheid van de verdeling aan de orde was.
Maar ook ging het over DNA databanken, stamgroepen en achternamen. De computer en programmatuur werd ontleed om gaten te ontdekken waar de mogelijkheid bestond dat de privacy verkocht werd door grote bedrijven. De zoektocht over de superrijken waar het lastig aantonen is hoe hun invloed wereldwijd wordt ingezet. Altijd stond het betrouwbaarheid van de gegevens voorop. De vasthoudendheid heeft Jan er bij mij inge’krast’.
Ik wens jullie alle sterkte met de verwerking!
Lieve (familie van) Jan,
Afgelopen week omschrijf ik als een onvoorstelbare samenloop van omstandigheden. Een bijzonder samenspel dat heeft bijgedragen aan het afscheid van vanmorgen.
De verhalen van je naaste familie die we hoorden en je persoonlijke foto’s 😉 die we zagen, het weerzien van Jacobien en het kennismaken met je kinderen. Heel indrukwekkend.
Wat hebben we lol gehad op bepaalde momenten tijdens ons leven. Je ging in op onze uitnodiging van onze trouw en babyborrel. Dat die uitnodigingskaart van de babyborrel met het telefoonnummer van Elena ons weer zo dicht bij elkaar had gebracht, had ik nooit ofte nimmer verwacht.
Dat je in de laatste periode van je werkzame leven met ons ging samenwerken voor het programma Bouw & Infra was zeker niet voorspeld. Top dat je een bijdrage leverde aan de digitale vragenlijst met feedback en dat je in december een eerste uitwerking had gerealiseerd.
Vorige week vrijdag kwam je omstreeks 9:45 op kantoor ons opzoeken voor het overleg van 10 uur om ook alvast mee te delen dat je om 11 uur nog een ander overleg had. Na dat overleg kwam je terug om de laatste zaken af te stemmen, waarna we elkaar voor het laatst zagen.
Niet te geloven, we hadden vorige week vrijdag intensief contact gehad. Tijdens het overleg in de ochtend kaartte je de (ethische) dilemma’s/risico’s/consequenties voor het te doorlopen onderzoeksproces aan. We namen afscheid, maar in de middag hadden we nog mailcontact. Om 15:05 uur mailde je een aantal richtlijnen voor een efficiënte (aan/ver)bouw van de digitale vragenlijst. Ik had je nog gevraagd voor overleg op maandag. Je antwoordde om 16:32 en je vervolgbericht van 17:00 uur op mijn reactie was: “Ok, probeer ik vóór maandagmiddag mijn reactie klaar te hebben. Overigens: als je het vervelend vindt dat ik er niet ben: het kan uiteraard wel. Maar liever niet. Aan jou de afweging ;-)” en om 17:46 beantwoordde ik je mail: “Ik respecteer je keuze. Als we maar een reactie krijgen. Fijn weekend”. Niet wetende wat er op dat moment afspeelde. Zaterdagavond kwam het schokkende bericht dat mijn werkdag op maandag een onvoorspelbare wending kreeg. Het contact met je zoon en de contacten met collega’s.
Een bijzonder samenspel…
Veel sterkte familie Kras,
Chi-Man & Elena
Beste nabestaanden van Jan,
Heel naar om te horen, dat Jan zo jong is overleden. Ik heb in enkele projecten met hem samengewerkt, soms heel eensgezind en soms met heftige discussies maar persoonlijke onmin is daar nooit van gekomen. Ik zal nog dikwijls terugdenken aan de lange, soms persoonlijke gesprekken die we bij het koffieapparaat hebben gevoerd.
Ik wens jullie veel sterkte!
Kritisch over alles, maar nooit naar of onplezierig! Een fijne, betrouwbare en trouwe collega! Ik wens de familie heel veel sterkte met dit grote verlies!
Beste familie en vrienden van Jan,
Wat zullen jullie Jan missen en ook nog zo kort voor zijn welverdiende pensioen.
Ik kende hem niet zo goed, omdat ik pas een paar jaar bij de Inspectie werk. Desondanks hadden we af en toe een kort en leuk gesprekje als Jan eind van de dag zijn maatje Cor opzocht of als hij stond te praten met een van de andere collega’s. Memorabel zijn ook zijn kritische noten bij een recente cursus SPSS, die hij ondanks zijn enorme staat van dienst – leergierig als hij was – toch weer gewoon mee deed.
Heel veel sterkte met elkaar
Beste familie van Jan,
Op maandagochtend hoorde ik van een collega dat Jan plotseling was overleden. Wat een vreselijk bericht.
Jan ken ik van mijn tijd bij IWI. Mijn indruk van hem was dat hij een rustige collega was met een kritische geest. Een mooie eigenschap als je bij een toezichthoudende instantie werkt.
Vreselijk dat u als familie hem nu moet missen, terwijl u met elkaar zo’n mooie tijd in het vooruitzicht had. Heel veel sterkte toegewenst.
Lieve Jacobien en kinderen van Jan
Voordat we op flexplekken gingen werken, ben ik kamergenoot van Jan geweest.
Sindsdien hebben we veel lief en leed gedeeld, ook na mijn pensionering.
Linsey (andere kamergenoot) en ik hebben mooie herinneringen aan die tijd. Een bijzondere is wel de wedstrijd opdrukken die Jan en ik hebben gedaan. Een verdrietige tijd hebben we doorgemaakt toen een vierde kamergenoot grote persoonlijke problemen kreeg en we machteloos moesten toezien dat hij ziek werd. Jan toonde toen een bijzonder grote betrokkenheid en we hebben er met elkaar goed over kunnen praten. Zijn betrokkenheid bij persoonlijk zaken heb ik altijd als heel fijn ervaren en zal ik zeker missen. Erg grappig vind ik zijn reactie op een fotootje van mijn kleinzoon:
‘Wat een leuk kind, het had een Kras kunnen zijn, hahaha. Maar serieus: hij lijkt idd op mij vroeger, en op mijn oudste. Hoewel mijn oudste wat rooier was.’
We hebben ook veel over onze thuissituatie gepraat, vooral over de kinderen. Hij maakte zich ontzettend veel zorgen over jullie en piekerde veel over hoe sommige dingen de goede kant op te sturen waren. Ik verwacht dat jullie zijn steun heel erg zullen missen en wens jullie heel veel sterkte voor de toekomst.
Jan, een regel uit een gedicht van Ida Gerhardt wil ik aanhalen:
“Er is een weten van elkaar dat tijd en afstand overwint”
Ik wens de familie veel sterkte.
Lieve familie van Jan,
Wat een tragisch is het verlies van Jan voor jullie. Gecondoleerd en sterkte voor nu en in die tijd die komen gaat zonder Jan.
Ik had hem zo graag een lang pensioen gegund, waar hij zo naar uitkeek.
Ik kijk met veel waardering terug op de jaren dat ik met Jan heb mogen samenwerken.
Beste familie Kras
Hoewel ik al enkele jaren met pensioen ben kan ik mij Jan nog heel goed voor de geest halen, alsof het gisteren was dat we nog samenwerkten.. Ik kan het daarom moeilijk bevatten dat hij zijn naasten en ons zo plotseling heeft verlaten.
Ik herinner mij Jan als een fijne collega, vasthoudend en kritisch in de positieve zin van het woord en altijd in voor een persoonlijk gesprek.
Ik wens Jacobien en de kinderen heel veel sterkte bij het afscheid van Jan.
Beste nabestaanden van Jan,
Heel akelig om te horen! Ik heb in enkele projecten met Jan samengewerkt, soms heel eensgezind en soms ook met heftige discussies, maar persoonlijke onmin is daar nooit van gekomen. Ik zal me onze langdurige en soms ook persoonlijke gesprekken bij het koffieapparaat lang herinneren.
Ik wens jullie veel sterkte!
Gecondoleerd met dit grote verlies!
Ik heb Jan leren kennen als een zeer behulpzame en vriendelijke collega. Altijd (inhoudelijk) kritisch met sterk argumentatie. Deze kritische blik had hij ook op maatschappelijke vraagstukken. Een man met een eigen mening, maar altijd sterk gefundeerd en zeer integer. Veel leuke discussies mogen voeren en aanschouwen. Hij heeft mij als persoon verrijkt. Ik weet nog dat hij soms zei: “Wees niet zoals mij, want dan maak je geen carrière.” Maar waren we op bepaalde vlakken allemaal meer zoals Jan.
Beste Jan,
Het is een grote schok te horen dat je zo jong en zo plotseling bent overleden.
We hebben als collega’s veel gedeeld: politiek, woningperikelen, motoren, etc..
Ik heb het verdriet gezien in de ogen van de mensen die je achterlaat. Je bent een kanjer.
Ik wens Jacobien en de kinderen veel sterkte bij het verwerken van dit verlies.
Gecondoleerd met het overlijden van Jan.
Ik heb Jan, tijdens het werk, leren kennen als een standvastige en betrouwbare collega met gevoel voor humor.
Ik wens de familie veel sterkte.
Dag Jan,
Je was een goed mens; iemand met een geweten. Altijd compassie als het om rechtvaardigheid ging. Dat je er nu niet meer bent, onder deze omstandigheden, is niet rechtvaardig.
Ik wens al jouw dierbaren veel sterkte in deze nachtmerrie.
Een te vroeg en definitief afscheid van een eigenzinnige collega en een betrokken mens met het hart op de goede plaats..
Lieve familie van Jan,
Ik ken Jan sinds een aantal jaar: hij was mijn collega met wie in het werk niet veel heb samengewerkt. Vooral heb ik Jan leren kennen als scherpzinnig analist van hoe het er in de wereld aan toegaat. Hij was scherp in zijn analyses van hoe burgers/ consumenten niet het hele (ware) verhaal horen. Een goede discussie ging hij niet uit de weg; sterker nog: hij startte die vaak. Niet zozeer omdat hij zijn gelijk wilde bewijzen, maar om verder te komen. Ik was het vrijwel altijd met hem eens.
Hij toonde zich ook een heel bescheiden man: met zachte stem en aandachtige blik bracht hij zijn standpunt naar voren. Nooit haalde hij iemand anders ‘onderuit’ als er verschillen in inzichten waren. Geen verborgen agenda bij Jan.
Aandacht had hij ook voor persoonlijke aspecten: toen ik herstelde van een ziekte, mailde Jan mij. Een beetje over wat mij mankeerde, maar verder vooral over de alledaagse dingen. Hij voelde denk ik, haarscherp aan dat ik het ‘alledaagse’ in die periode heel hard nodig had.
Ik zal Jan missen.
Ik wens u als familie heel veel sterkte.
Gecondoleerd en sterkte, namens Healthy in Shape personal training team Basic-Fit Stadshart.
Lieve familie van Jan,
Sinds juli 2017 ken ik Jan. Ik was een nieuwkomer bij de Vakgroep A&O en Jan een doorgewinterde onderzoeker, die bij A&O al lang zijn sporen had verdiend. Ik werd zijn teammanager en Jan vond dat best. Hij had er al de nodige zien komen en gaan.
Jan had zijn ‘dwarse’ kanten; had duidelijk een heel eigen mening en gelukkig verkondigde hij die ook! Jan was zeker iemand die iets te vertellen had.
En ik merkte ook dat Jan een hele zachte kant had. Vriendelijk en sympathiek, bijna ontwapenend. Wanneer we een 1 op 1 gesprek hadden viel dat mij keer op keer op. En ook hoe liefdevol en warm hij over thuis en het gezin sprak. Zijn zorg om de kinderen.
Wat zullen jullie hem ontzettend missen!
Wij ook, want Jan wil je niet missen; niet als collega en niet als mens.
Ik wens u samen heel veel sterkte en ik kom vrijdag afscheid nemen van Jan.
Hoi Jacobien,
Voor mij was Jan een fijne en slimme collega. Wars van prietpraat en ambtelijke maniertjes. We hebben na een keer wrijving te hebben gehad jarenlang zeer productief samengewerkt aan diverse publicaties.
Dat hij zo onverwacht en onverdiend uit je leven wegvalt, is verschrikkelijk.
Ik ken Jan Kras sinds de begintijd van de Inspectie werk en inkomen (IWI). Altijd als ik hem tegenkwam sprak hij zijn verbazing uit over de afhandeling van een aangelegenheid. Hij citeerde dan uit zijn hoofd allerlei stukken van Sociale Verzekeringsraad (SVR), College van Toezicht Sociale Verzekeringen (CTSV), Inspectie Werk en Inkomen (IWI), Inspectie SZW en Ministerie van sociale zaken en werkgelegenheid. Helaas past zijn wijze van kijken niet in de huidige tijd van procesbeheersing, politieke gevoeligheid en doorgaan zonder omkijken.
Jan, je had nog koffie en taart van me tegoed! Ik zal je open mind en je scherpzinnige geest enorm missen.
Beste nabestaanden van Jan,
Ik heb nooit met Jan samengewerkt, maar kende hem wel van gezicht.
Afgelopen vrijdag 21 februari was hij op het ministerie voor overleg en zag en hoorde ik hem. Een paar uur later was hij er niet meer. Zo plotseling en totaal onverwacht!
Ik had hem een langdurig genieten van zijn pensioen gegund, samen met zijn vrouw en familie, maar helaas. Het leven is soms zo oneerlijk…
Rust zacht, Jan.